U zoru, 17. septembra 1944. godine, delovi 17. udarne divizije narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije su ušli na prostor varoši Gornji Milanovac. Došli su iz pravca Pranjana koje su oslobodili prethodnog dana. Sa borcima 17. divizije u grad su ušli i takovski partizani koji su se sa borcima Narodnooslobodilačke vojske susreli na pranjanskom prostoru.
Obavešteni o dolasku Narodnooslobodilačke vojske, nemačka posada iz kasarne se povukla tokom noći i otišla ka Beogradu. U varoši su zatečeni samo žandarmi stacionirani u zgradi Internata (danas Karađorđeva 21). Ne znajući da su se Nemci povukli i očekujući njihovu pomoć prihvatili su borbu sa pristiglom vojskom.
Dobro zabarikadirani i sa mitraljeskim gnezdima na prozorima na spratu, pružali su otpor sve dok oslobodioci nisu poljskim topom sa strane Kursuline ulice napravili otvor u zidu i ušli u dvorište.
Nenaviknut na ulične borbe, jedan borac 17. divizije je neoprezno izašao na raskrsnicu i poginuo. Bio je jedina žrtva u kratkotrajnoj bici za oslobođenje našeg grada. Na žalost, njegovo ime je zaboravljeno, a sahranjen je negde na gornjomilanovačkom groblju.
Oslobodioci, borci 17. udarne divizije, sutradan su otišli dalje, prema Aranđelovcu i Kragujevcu u susret Crvenoj armiji i dalje, u opsadu Beograda.
Vlast u gradu i Takovskom srezu preuzeli su lokalni komunisti
Nemci su još dva ili tri puta, povlačeći se sa juga, sa manjim jedinicama bez borbe prošli kroz naš grad, ali se više nisu zadržavali niti u njemo uspostavljali svoju, okupatorsku vlast.
V. Ponjavić,
