Planina Rudnik predstavlja izvanredno svedočanstvo i simbol privrednog uspona srednjovekovne Srbije. Iz bogatih rudnih žila stizalo je srebro, olovo i bakar, koje je omogućavalo značajne prihode vladaru.
Prve sigurne vesti o Rudniku su od pre 730 godina, locirajuči ga u „Sremsku zemlju“ kralja Dragutina. Dokument od 17. oktobra 1296. godine se odnosi na 1293. godinu, kada je jedan veći dubrovački karavan opljačkan od strane Stanislava Crvenog, lokalnog vlastelina sa Rudnika. Tada je na saslušanju Dubrovčanin izjavio: „ego eram in Seremo in contrata de Rudinico.“
Vrlo brzo nakon početka eksploatacije rude u Srbiji u srednjem veku, započeto je kovanje novca. Nakon Brskova, druga kovnica novca otvorena je na Rudniku. O rudničkoj kovnici saznajemo posredno iz istorijskog izvora iz 1303. godine, koji pored brskovskih dinara pominje postojanje i onih iz drugih delova zemlje. Numizmatičari smaraju da ove vesti, od pre 720 godina, upućuju na kovnicu Rudnik koja je tada pripadala kralju Dragutinu.
Ostrvica se prvi put pominje pre 700 godina. Prilikom sukoba Stefana Dečanskog i Vladislava II, sina kralja Dragutina. Nakon što je Stefan Dečanski krajem 1323. godine zauzeo trg Rudnik, ugledni dubrovački trgovac Menče Menčetić (verovatno i knez naselja na Rudniku) zatvorio se u tvrđavu Ostrvicu, zajedno sa drugim Vladislavljevim pristalicama. Sukob se završio povlačenjem kralja Vladislava sa Rudnika i oslobađanjem dubrovačkih trgovaca.
Ana Cicović